Mijn wekker gaat af. Ik stuur nog een paar berichtjes. Kijk nog een keer op m'n telefoon. Hij doet helemaal niks meer. Een paar keer de batterij eruit gehaald en er weer in gestopt. Geen activiteit. Ik zal het helaas zonder mobiel moeten doen. We zitten weer op de koffers om ze dicht te krijgen. Na het ontbijtbuffet laden we de spullen in onze Chevrolet Spark en rijden we richting Touwsrivier. We verlaten de wijnvelden en rijden een route door de bergen. Ja mama rijdt plankgas de berg op (60 km/h...). Het is vandaag bewolkt en een stuk kouder. Zodra we behoorlijk hoog zitten, zien we ook echt niks meer langs de weg. We rijden in de wolken. Zodra we weer wat afdalen wordt het wat meer helder. Blauwe lucht en zelfs een zonnetje. Onderweg hadden we al borden gezien met de waarschuwing dat je geen apen mag voeren. Wij vonden het maar raar dat er apen zouden leven op de rotsige bergen. Maar de borden stonden er terecht. Ineens zagen we een groep apen langs de weg zitten. Het was niet druk op de weg en we konden de auto even stilzetten naast de weg om foto's te maken. Omdat mijn mobiel het niet meer doet en ik mijn tablet nog niet bij de hand had, heb ik helaas nog geen foto's voor op de blog. Het is mooi rijden hier. Zuid-Afrika heeft echt een prachtg landschap. Verbazingwekkend zijn de snelheidslimieten op de wegen. Je mag 100 km/h op de bergwegen. Dit zijn dan maar gewoon 2 banen met een onderbroken middenlijn. Als de weg langs de Zuid Willemsvaart hier had gelegen, mocht je zeker 120 km/h rijden. Ik denk dat ze hier te weinig ruimte hadden voor een 2x2baanse snelweg, ze hebben namelijk 3 stroken naast elkaar. Afwisselend wie er 1 of 2 banen heeft. Ook bij het verlaten van de snelweg is een uitrit overbodig. Gewoon een afslag met een haakse bocht. Midden op de snelweg kei hard afremmen is heel normaal. Ook al klinkt dit alles in Nederlandse begrippen heel gevaarlijk, het verkeer houdt zich hier erg goed aan de regels en ze rijden eerder langzamer dan harder dan de maximum snelheid. We zijn natuurlijk ook al helemaal gewend aan het links rijden. Eenmaal aangekomen bij het reservaat krijgen we een lekker wijntje als welkomstdrankje (12 uur 's middags, ja papa het kan). We mogen eerst gaan lunchen en daarna kunnen we de sleutel van de kamer krijgen. De kilo's die ik in Nederland ben kwijtgeraakt door veel te werken eet ik er nu wel aan, plus wat reserve voor de komende weken ;) Goeie smoes om alle ongezonde dingen te eten, toch? We halen onze koffers uit de auto en lopen richting receptie. Er komen gelijk mannen op ons af om de koffers te dragen voor ons. Ik krijg echt nooit spierballen... Ik heb m'n koffer alleen op het vliegveld hoeven sjouwen. Er is ons aangeraden ons warm aan te kleden voor de safari. Dus: hemd, dunne trui, vest, vest, windjack, legging, broek, dikke sokken, wandelschoenen, fleecedeken over benen en fleecedeken om me heen geslagen. Had ik maar handschoenen... Het waait ontzettend hard vandaag, een koude, gure wind. Desalniettemin was de safari echt weer bijzonder. Heel anders dan het Addo Elephant National Park wat ik 2 jaar geleden heb bezichtigd. We konden best dicht bij de dieren komen in onze terreinwagen. We hebben olifanten, nijlpaarden, springbokken, struisvogels, gnoes, neushoorns, leeuwen en giraffen gezien. Een rit van zeker 3 uur. Toen we de giraffen konden zien, zijn we langs de weg gestopt en kregen we een drankje. Helaas stonden de girafffen tegen de rotsen omhoog en zijn ze echt heel slecht te zien op foto's. Tegen de tijd dat we terug waren, was het donker geworden. Als ijsklontjes namen we plaats aan het dinerbuffet en daarna gingen we om beurt in bad liggen. Eindelijk, warmte. We lezen nog wat en gaan op tijd slapen zodat we niet al te moe zijn met de safari morgen zo vroeg in de ochtend.

Groetjes, Roos