Robben Island
Zondagmorgen en wekker gaat om tien voor acht. We willen op tijd aanlopen naar het Waterfront zodat we de tickets voor het Robben Island museum kunnen kopen voor ze uitverkocht zijn. Het is ruim een half uur lopen. Bij het Waterfront moeten we een brug oversteken om bij de boot te komen. De brug is dicht omdat er een boot door moet en tijdens het wachten zien we gewoon een zeehond in het water zwemmen. Eenmaal in de rij voor tickets naar Robben Island horen we bij een paar gezinnen voor ons dat de tickets van 11 uur zijn uitverkocht en dat er pas weer plek is om 1 uur. De tocht duurt 4 uur en we hebben afgesproken om tussen half 4 en 4 uur bij Grand Parade te zijn om terug te gaan naar Grassy Park. Dus wat nu? Het is zo moeilijk om een dag voor volgende week vast te zetten om naar Robben Island te gaan, omdat we echt mooi weer nodig hebben voor de Tafelberg. We blijven toch in de rij staan voor de tickets, als je niet vraagt of ze nog plek hebben, heb je dat sowieso niet. En we hebben geluk! We kunnen nog wel mee. Het is maar goed dat ik tegen dat rare gevoel kan in m'n buik (net als in een achtbaan) op zee, want als je dat niet kan, word je gegarandeerd ziek. De golven zijn zeker 1 à 2 meter hoog, echt flinke bulten waar je met 45 km/h overheen vaart. Mama vond het niet zo fijn, maar gelukkig werd ze er niet misselijk van. Tja, als je nooit in achtbanen gaat hè, niks gewend ;) Op Robben Island gaan we met een bus het eiland rond. Onderweg stoppen we op een plek met uitzicht op de Tafelberg. Ofja, met uitzicht op wolken waar de Tafelberg zou moeten zijn. Het is maar goed dat we vandaag de Tafelberg niet beklimmen, zelfs de optionele lagere berg is in de wolken. Het is vandaag helaas ook weer een stuk kouder dan gisteren. Tijdens het rijden over het eiland krijgen we uitleg van een gids en zien we ook nog springbokken en pinguïns (en extreem veel lelijke zwarte vogels). Blijkbaar wonen er nog zo'n 200 mensen op dit eiland en je kunt er zelfs trouwen in de kerk hier op valentijnsdag. Wie wil er nou weer trouwen op Robben Island? Zo leuk is de sfeer hier ook weer niet. Men gaat toch naar dit eiland voor de gevangenis van Nelson Mandela. Na de bustour worden we rondgeleid door een ex-gevangene door de gevangenissen. Hij heeft zo'n vreselijk Afrikaans accent en legt de klemtoon in de zinnen echt op heel rare plekken dat ik maar de helft versta, de andere helft kan ook Chinees zijn. Ondanks dat is het nog wel te begrijpen wat hij allemaal verteld en is het ook heel interessant! Mocht je naar Zuid-Afrika gaan, Robben Island is echt zeker een aanrader! De man die ons hier rondleidt heeft zelf 7 jaar gevangen gezeten, omdat hij werd verdacht van terrorisme. Ik had verwacht dat we hier gewoon zelf zouden rondlopen en zo, maar we werden dus overal rondgeleid met gidsen. Ik vond het ook heel mooi dat alles nog in originele staat is. De cel van Nelson Mandela staat helemaal niet aangegeven en is gewoon net als andere cellen. We waren weer op tijd terug om samen met een andere vrijwilliger terug te gaan met de minibus naar Grassy Park. Daarvoor moet je overstappen in Wynberg, ook wel drugsland. We waren gelukkig nog wel redelijk op tijd in de zin van dat het wel eind van de middag is, maar zeker nog niet donker. De sfeer hier is niet echt prettig. Op weg naar Wynberg stapte er een meisje in de minibus die knetter stoned of dronken of misschien wel beide was. Gelukkig hoeven we maar een klein stukje te lopen van het ene busje naar het andere en kunnen we ook gelijk mee. We worden hier voor het huis afgezet en dat voor iets meer dan 1 euro. Het is echt een geweldig systeem die minibusjes. Het is best leuk met die harde muziek en het is ook goedkoop. Het nadeel is dat je het echt niet moet gebruiken als het donker is, dan moet je gewoon met de taxi gaan. We hebben echt genoten van het weekend! We zijn nu alweer over de helft. Ik ben bang dat komende week voorbij vliegt en dat het al gauw weer weekend is met leuke dingen. En dan alweer naar huis.. Maar eerst nog genieten van de tijd die we hebben!
Capetown
Dit weekend verblijven we in Kaapstad zodat we niet te veel tijd kwijt zijn aan reizen. We gaan 's ochtends met 8 personen aan straat staan om een minibus op te wachten om naar Kaapstad te gaan. Een minibus is zoals de naam als zegt een klein busje met een bestuurder en iemand die uit het raam schreeuwt om mensen te lokken. Het is erg goedkoop vervoer. Voor 15 rand per persoon reis je van Grassy Park naar Kaapstad, dit is iets meer dan 1 euro. Eerst gaan we naar de Old Bisquit Mill. Hier is weer een foodmarket. Zo leuk om te zien! Echt alles ziet er super lekker uit en het ruikt ook zo lekker. Eenmaal in de stad gaan we op zoek naar dingen voor de kinderopvang. Van het geld wat we hebben opgehaald op de rommelmarkt gaan we die dingen kopen. We hebben 2 broekjes, een 2-delig pakje voor een meisje, een jongenstrui en een meisjestrui gekocht (gister hadden we al een 2-delig voor een jongen gekocht). Billendoekjes zijn hier ook een probleem. Ze zijn duur en super snel op. We komen een drogist tegen en kijken daar even. We nemen ook gelijk maar 10 pakken van 80 billendoekjes mee, misschien kunnen ze daar 2 weken mee doen. Omdat babylotion hier ook zeer prijzig is, heeft mama het idee om bedrijven als Zwitsal, Kruidvat en Etos aan te schrijven om te vragen of ze wat willen doneren zodat wij het opsturen. We gaan het in ieder geval proberen en hopen op medewerking. Dankzij de rondleiding door de stad met de gids kunnen we ons al aardig wegwijs maken. Ik geloof ook dat ik het backpackers hostel heb gezien waar we 2 jaar geleden zaten. We zijn naar Greenmarket square en de company garden geweest. Vandaag is het trouwens weer veel beter weer dan gisteren. Ik heb serieus een hempje, t-shirt, shirt met lange mouwen, vest, spijkerjasje en een windjack over elkaar aan... Ik heb ook een extra broek meegenomen voor het geval dat we zouden verregenen en mijn broek weer doorweekt zou zijn. Alles zit in plastic tassen in de rugzak. Het is 20 graden! Ik heb het in ieder geval niet koud gehad (ook niet te warm). Het is echt super helder weer, maar we zijn te laat om de Tafelberg te beklimmen. Na even gezeten te hebben in de Company garden zijn we naar het Slave Lodge museum geweest. Het begon interessant met een film over de slavernij. Slave Lodge is de plek waar vroeger alle slaven 's nachts in werden gestopt. Duizenden slaven in kleine hokjes. Ik verwachtte dat we kamertjes te zien zouden krijgen, nagemaakt ofzo. In het begin was er wel iets wat er op leek. Verder in het gebouw zagen we zilver en wapens die zijn gevonden toen. Er is ook een ruimte met heel veel cd's, maar dan ook echt heel veel. En toen was er een kamer over Egypte. We zagen echt totaal geen logica in dit museum. De film was interessant en het was echt niet duur dus daar houden we het maar op. Na het museum lopen we naar het V&A Waterfront. 2 jaar geleden was er een half viaduct, gewoon een weg die niet was afgemaakt en in de lucht stak, en die is er nu nog steeds en ze zijn ook nog niet verder met die weg. Ik vind het echt grappig dat ik de weg hier nog weet. We maken weer ff gebruik van de wifi van de Mac Donalds die zoveel sneller is dan de wifi die we bij het gastgezin hebben. Het nadeel hier is dat het vroeg donker is en dat we dan eigenlijk niet meer over straat mogen. Gezien wij Nederlanders zijn en gewoon lopen naar de andere kant van de stad moeten we daar wel rekening mee houden. We lopen langs de zee van het Waterfront naar Seapoint en zien hoe snel de zon in de zee zakt. Ongelooflijk hoe snel de zon onder is. Gezien we nog moeten eten en het donker is besluiten we niet moeilijk te doen en bij het eerste restaurant (om de hoek van het vrijwilligershuis) wat er leuk uit ziet te gaan zitten. Ik heb een of andere vreemde lasagne met butternut. Het leek me wel lekker, maar ik had geen idee wat butternut is en de ober kon het ook niet echt uitleggen. 'Het is iets geels' .... Nu weet ik in ieder geval dat ik dat niet lekker vind. De lasagne was te eten, maar ik zal het zeker niet nog eens bestellen in die samenstelling. Mama wil graag nog yoghurt kopen voor het ontbijt van morgen dus dat doen we bij de supermarkt ernaast. Dit is niet zomaar een supermarkt. Er wordt namelijk streng afgeraden om hier heen te gaan als het donker is. Er wordt veel gerotzooid met bankpassen. Terwijl we daar bij de yoghurt staan te kijken komt er een man naar ons toe om iets te vertellen. Echt geen idee wat hij zei, wat ik wel weet is dat hij heel erg naar bier rook. Op de weg naar Seapoint waren we aan het dubben over morgen. Eigenlijk willen we de Tafelberg beklimmen, maar we weten niet precies hoe we naar Kirstenbosch moeten gaan, omdat dat aan de andere kant van de berg is als waar we ons nu bevinden. We slaan onszelf voor ons hoofd als het volgende week geen mooi weer is want we gaan morgen naar Robben Island. Het is een stuk praktischer om daar heen te gaan, omdat we weten hoe we erheen moeten. Toen we vandaag bij het toeristenbureau aankwamen, waren we 5 minuten te laat. Ze sloten om 1 uur.. Volgende week zitten we bij het Waterfront en dat is al dichter bij de Tafelberg. Dan kunnen we uitvinden hoe we erheen moeten, omdat we dan iets meer tijd hebben. Ook hoeven we dan niet met 2 best zware rugzakken en 2 tasjes met babykleertjes en billendoekjes de berg op te klimmen. We hopen heel erg dat het volgende week weer helder weer is! Gezien we vandaag behoorlijk wat hebben gelopen, is het best fijn om een avondje films te kijken.
Verzopen katjes
Mama's verjaardag en heel veel regen! Een legere bus naar de opvang deze morgen. Vanwege de regen blijven veel kinderen thuis. Dat is ook te zien in onze groep. Er zijn 16 van de 34 kinderen aanwezig. Ik had de groepsleider gevraagd of we voor mama zouden kunnen zingen. Dat hebben we gedaan en mama wist niet dat ik er om had gevraagd, des te leuker. Ik heb met de kinderen met bellenblaas gespeeld. Het was misschien maar goed dat er niet zoveel kinderen waren met al dat gegil om de bellen, wel super leuk om te zien natuurlijk. Vandaag werken we een halve dag, heel normaal in Afrika. Niemand heeft zin om op vrijdag middag te werken. Ondanks de regen besluiten we toch naar de bakker te lopen om taart te kopen. Wind tegen, voorkant doorweekt. We hebben de groepsleider op de opvang gevraagd wat ze nodig hebben, dus wat wij voor hen kunnen kopen. Het komt neer op dingen als kleding, billen afveeg doekjes, sudocrème en babylotion met een lekker geurtje. We gaan eerst naar een kledingwinkel om te kijken voor wat kleertjes. We hebben een broek en trui gekocht, morgen in Kaapstad kijken we verder. Als ze hier geen lekkere babylotion hebben, sta ik mijn Zwitsal af die ik mee heb genomen. Eenmaal bij de bakker aangekomen, is hij dicht.... Heel dat eind in de regen gelopen voor niets. We vragen aan mensen of ze weten wanneer hij open gaat: als de dienst van de moskee is afgelopen. Zo'n fijne leefstijl hier. We gaan even naar de winkel naast de bakker voor wat drinken. Als we daar klaar zijn besluiten we nog een keer te kijken bij de bakker. En jawel hoor, de deuren worden open gemaakt. We hebben taart gekocht. We lopen met de wind in onze rug naar huis terug. Het regent nog harder nu. We krijgen onderweg nog een lift aangeboden, er was medelijden met deze verzopen katjes. Druipend komen we thuis aan. M'n schoenen zijn doorweekt en m'n sokken kan ik wel uitwringen. Zelfs m'n onderbroek is nat! Verwarmingen bestaan hier niet dus onze broeken hangen nog wel even over de rand van het stapelbed. We gaan gauw douchen om weer warm te worden. Taart eten we vanavond, omdat de ramadam dan is afgelopen. In de avond gaan we met 7 personen in een taxi naar een markt in Houtbaai. Afrikaanse tijd... Het is een foodmarket dus we zouden eigenlijk daar eten, maar omdat het zo lang duurde voor de taxi er was, had onze gastmoeder medelijden met ons en kregen we wat soep. Het was echt een super leuke markt! Mama en ik hebben samen een echte steenoven pizza op. Mama vond echt dat ze een wijntje moest drinken op haar verjaardag dus dat deed ze. Ik had een heerlijke smoothie die ter plekke werd gemaakt. Ijsje na en onze maaltijd was compleet. We hebben ten slotte iets te vieren. Om half 11 zijn we thuis en dan moeten we toch echt nog taart eten. Helaas ligt iedereen al op bed en zijn we maar met 7 personen voor 3 taarten. Als verjaardagscadeau krijgt mama van 2 anderen ook nog een taart, super lief. Waarschijnlijk eten we nog een hele week taart gezien ik het niet morgen als ontbijt en lunch mag hebben...
Groetjes!
Phillipi's children's centre day 3
Bij de kinderopvang mag ik gelijk pap voeren aan de jongste. Het is een heel lief en schattig meisje, maar ze kan niet stil blijven zitten. Het was een lekkere knoeiboel. Zowel zij als ik hadden papvlekken op onze kleren. Het is vandaag echt koud en we spelen binnen ipv buiten. Gelukkig schijnt de zon wel weer in onze 2 uur lange pauze. Tot nu toe val ik iedere dag nog half in slaap, het duurt echt lang.. We worden onverwachts vroeg opgehaald en we besluiten 's middags nog een wandeling te maken naar het meer. 's Avonds krijgen wij ook pap bij het avondeten. Gelukkig niet zo nat als dat de kinderen krijgen bij de opvang. Mama vond het wel te eten, maar ik vond het echt vies. Het is een kleffe, droge bedoeling. Maïsmeel met water, veel meer is het niet. Ik vond niet dat ik het kon maken om m'n bord niet leeg te eten, dus ik at bij iedere hap een beetje pap met groenten zodat ik niet alleen pap proef. Vlees heb ik hier nog niet gegeten. Vandaag hadden we lamsworst. Ik heb 1 keer lamskotelet op en dat vond ik zo vies dat ik dit niet eens probeer en het is ook gewoon zielig voor de lammetjes. Ik geef ze wel een flesje ipv dat ik ze opeet ;) Na het eten gaan we plannen maken voor het weekend. We besluiten zaterdag nacht in Kaapstad te gaan overnachten zodat we minder gedoe hebben met taxi's.
Zoals jullie waarschijnlijk al merken ben ik niet zo constant in het plaatsen van berichten op mijn blog. We hebben hier wel wifi, maar alleen als het apparaat aan staat voor de wifi. Als hij dan aan staat, is hij ook nog eens vreselijk traag waardoor het lang duurt voordat m'n bericht geplaatst wordt en het gewoon onmogelijk is om een foto te uploaden. Ondanks dat zal ik toch van iedere dag een bericht plaatsen, maar waarschijnlijk niet op de dag dat ik het meegemaakt.
Groetjes!
Phillipi's children's centre day 2
Phillipi's childrens centre
Hee!
Vanaf vandaag zal ik weer up-to-date zijn. Ik heb nu wifi in het huis waar we verblijven, dus vandaar dat ik de berichten van gisteren en eergisteren net heb geplaatst.
Eerste dag van het vrijwilligerswerk, benieuwd waar we terecht komen. We gaan met 8 mensen in een Volkswagen (eigenlijk bestemt voor 5 personen) die kant op. Ik zit voorin bij mama op schoot, m'n knieën opgetrokken tegen het dashboard leunend omdat er geen plek meer is voor mijn benen. Eenmaal aangekomen krijgen we eerst een rondleiding. Er zijn verschillende lokalen waar groepen kinderen zitten van een bepaalde leeftijd. Wij zijn te vinden bij de baby's. De kinderen in ons lokaal zijn tussen 3 maanden en 2 jaar oud. Als de kinderen 2 jaar zijn, gaan ze naar een groep waar kinderen zitten tot 4 jaar oud. We helpen gelijk met het voeren van pap aan de jongste kinderen. Dan is het tijd voor spelen en knuffelen. Het is maar goed dat ik geen smetvrees heb. Ik moet er maar niet over nadenken wat er allemaal aan m'n broek en jas is gesmeerd. Snottebellen, pap en vlekken waarvan ik niet eens weet waardoor het komt. Om half 11 krijgen de kinderen een stukje brood en daarna gaan we buiten spelen. Er komt een kind van 5 jaar bij mama zitten en wil graag dat mama liedjes voor haar zingt. Er wordt buiten gegeten en we mogen de kleintjes weer voeren. Na het eten is het bedtijd. Alle kindjes op een rij op dunne matrassen. Precies zoals ik 2 jaar geleden heb gezien in de crèches. Terwijl de kinderen slapen, hebben wij 2 uur lang lunch pauze. Gelukkig scheen de zon en zijn we buiten lekker op het beton gaan liggen met een vest als kussen onder ons hoofd. Ik geloof dat ik in slaap ben gevallen. Mijn gezicht heeft gelukkig weer een beetje meer kleur gekregen van de zon. Na de lunch was het weer spelen en flesjes geven. Een van de kinderen heeft over me heen gekotst. Hij was een beetje aan het jengelen, ik dacht dat hij aandacht wilde, en toen hij op schoot zat, kotste hij over m'n trui en broek. Kon mama alsnog wassen vandaag ;) Deze week is de laatste week vakantie hier, dus het is niet druk zeggen ze. Ik geloof dat we wel 35 kindjes in onze groep hadden, als dat nog rustig is... Hoe wordt dat volgende week? We gaan samen met de kinderen met de bus terug naar huis. De buschauffeur zet de kinderen af waar ze wonen, in townships dus. Opvallend is dat zelfs de allerkleinsten al heel veel zelfstandig moeten doen. Er hoeven maar een paar kinderen gevoerd te worden, de rest moet zelfstandig eten. Ook in de bus viel het op. De 4 baby's van een paar maanden oud zaten langs elkaar op 2 stoelen. Best vreemd om zo'n kleintjes zo op die stoelen te zien zitten. In Nederland zouden ze zeker nog in een zitje moeten zitten. Een van de 4 viel in slaap en nam ongeveer heel de stoel in beslag doordat ze omviel, dat kwam er dus op neer dat de andere 3 heel krap zaten en daar waren ze het niet mee eens. Ik geloof dat ik ze wel 5 keer recht heb gezet. Wel schattig! Weer thuis aangekomen is het douchen, eten en daarna chillen, niet heel boeiend dus.
De wifi hier is super traag en ik heb net al een paar foutmeldingen gekregen bij het uploaden van foto's, jullie zien vanzelf of het lukt!
Liefs, Roos
South Africa Students Travel Service
We gaan met een taxi naar Loopstreet, hier zit het kantoor van SASTS. We krijgen een oriënterende uitleg over de organisatie, het verblijf en andere dingen die belangrijk zijn voor ons. We krijgen tijd om te gaan lunchen dus zoeken we met de groep een bakker op. Een broodje en warme chocolademelk om op te warmen. Na de lunch worden we door een gids rondgeleid door de stad. Interessante dingen over de geschiedenis van de stad. Hij kon echt leuk vertellen. Het mooie was dat ik vandaag zoveel herkenning had! 2 jaar geleden heb ik al een hoop gezien toen we ook door een gids werden rondgeleid. Greenmarket square, the Golden Acre, het kasteel/fort, een kerk, het park met de vele eekhoorns en duiven, een museum en de bloemenmarkt. Ook al heb ik het 2 jaar geleden ook al eens gezien, ik kan me niet herinnerren dat de gids iets heeft verteld over de geschiedenis. Deze gids heeft ons echt heel interessante dingen verteld. Oh ik hou echt van deze stad! We hebben zo'n 2,5 uur door de stad gewandeld en we worden weer met een taxi opgehaald om ons naar het gastgezin te brengen in Grassy Park. Spannend! Er zijn 12 andere vrWe gaan met een taxi naar Loopstreet, hier zit het kantoor van SASTS. We krijgen een oriënterende uitleg over de organisatie, het verblijf en andere dingen die belangrijk zijn voor ons. We krijgen tijd om te gaan lunchen dus zoeken we met de groep een bakker op. Een broodje en warme chocolademelk om op te warmen. Na de lunch worden we door een gids rondgeleid door de stad. Interessante dingen over de geschiedenis van de stad. Hij kon echt leuk vertellen. Het mooie was dat ik vandaag zoveel herkenning had! 2 jaar geleden heb ik al een hoop gezien toen we ook door een gids werden rondgeleid. Greenmarket square, the Golden Acre, het kasteel/fort, een kerk, het park met de vele eekhoorns en duiven, een museum en de bloemenmarkt. Ook al heb ik het 2 jaar geleden ook al eens gezien, ik kan me niet herinnerren dat de gids iets heeft verteld over de geschiedenis. Deze gids heeft ons echt heel interessante dingen verteld. Oh ik hou echt van deze stad! We hebben zo'n 2,5 uur door de stad gewandeld en we worden weer met een taxi opgehaald om ons naar het gastgezin te brengen in Grassy Park. Spannend! Er zijn 12 andere vrijwilligers hier in huis. Grassy Park is een voorstad van Kaapstad. Wij zitten in een veilige straat, niet echt ín een township. De gastmoeder is zo'n lieve vrouw! Ik voel me gelijk op m'n plek hier. It's so confusing to think in English and typ in Dutch! (sorry, that thought just came in my mind) Eigenlijk ben ik nog maar krap 2 dagen Engels aan het praten en nu ik dit aan het typen ben, besef ik me dat ik in het Engels aan het denken ben. Ik bedenk de zinnen die ik schrijf eerst in het Engels om ze vervolgens te vertalen naar het Nederlands, zo verwarrend.. Maar dat terzijde en weer verder over het gastgezin. Ik en mama delen de kamer met nog 2 anderen. We zitten hier in een Moslims gezin dus ze doen hier ook aan de Ramadam. Mama helpt mee met het maken van falafel (of hoe je dat ook schrijft). We eten een curry met witte bonen erin. *jak, bonen...* Wat dat betreft denken mama en ik hetzelfde. Maar ik doe niet moeilijk met opscheppen en we eten ook gewoon de bonen op. (Nee papa, we gaan nog steeds geen witte bonen in tomatensaus eten. Doe maar lekker nu wij weg zijn!) Na het eten kletsen we over dingen als het leven hier en hoe dingen hier gaan. Ik ga hier niet echt verder op in want het is moeilijk te beschrijven wat verteld is wat we waarschijnlijk gaan meemaken. Ik vertel het gewoon als ik het heb meegemaakt. Morgen is de dag dat we eindelijk beginnen met het vrijwilligerswerk. Ik heb er echt super veel zin in! Ik ben ook echt blij dat we een leuk gastgezin hebben met gezellige andere vrijwilligers.
Back to Capetown
9 minuten over 7 schrikt mama wakker. We zouden om 10 voor 7 klaar moeten staan buiten de receptie voor de safari. Maar de ranger had gezegd dat het misschien wel kwart over 7 kon zijn dat ze zouden vertrekken. We kleden ons super snel aan en rennen naar de vertrekplaats. Gelukkig. Ze zijn nog niet vertrokken. We nemen snel plaats in de terreinwagen en wikkelen ons weer in een dekentje. Zo blij dat we het nog gehaald hebben. Het zou echt ontzettend balen zijn als dat niet het geval was. We zien weer zo'n beetje dezelfde dieren als gistermiddag, maar dit keer konden we echt super dicht bij de leeuwen komen. Gisteren heb ik ze niet eens kunnen vinden, mama wel. Tegenover de entree hebben ze ook een rescue centre. Hier vangen ze dieren op uit 'illegale boerderijen'. Ze hebben 2 cheeta's rondlopen. Net 2 grote knuffelbeesten. Ze waren tam, maar de rangers willen de jongen van die beesten in het reservaat plaatsen, dus mogen ze niet meer geaaid worden. Heel begrijpelijk. Ik vind het ook maar niks om wilde dieren te aaien, iets klopt er dan niet. Na de trip hebben we ontbijt. Voorverwarmde borden zijn echt heerlijk. Mijn handen waren bevroren, althans zo voelde het aan. Na het ontbijt gingen we terug naar het hutje waar ik nog lekker een warm bad nam. Volgens mij wek ik nu de indruk dat het hier echt vriest, maar de weersvoorspelling zegt dat het 15 graden zou moeten worden. Het is wel nog heel vroeg en het waait behoorlijk waardoor het echt heel koud aanvoelt. Tijdens een safari trip zit je stil en produceer je ook weinig warmte. We rijden weer dezelfde weg terug naar Kaapstad als gisteren. We hebben de tijd en een snelweg door de bergen is vrij saai. Kilometers lange tunnels zijn een stuk minder fraai dan het landschap en dat is nog zacht uitgedrukt. Zuid-Afrika is echt een prachtig land. Vandaag is het minder bewolkt dan gisteren en we zien ineens heel veel dingen die we nog niet hebben gezien, zoals bergen met sneeuw op de top. We komen weer apen tegen langs de weg. Ik ben uitgestapt om foto's te maken met mijn tablet, ik zal ze plaatsen als dat gaat! Hoe hoger we komen hoe mooier het is. Dat uitzicht, wauw! Mama en ik waren meestal degene die niet om ons heen keken als we in de bergen reden, maar we hebben zelfs een stop gemaakt om foto's te maken van het uitzicht. Je kon zo ver om je heen kijken, echt prachtig. Wat heel opvallend is, is dat hier dus echt geen dorpen op bergen zijn. Alle steden zijn in het dal, maar een klein stukje op de voet van een berg. Merkwaardig dus dat we nu op een weg rijden die redelijk hoog de berg op gaat. We hebben nog wat tijd over en komen een Mac Donalds tegen, eventjes gebruik maken van de wifi. We zouden om 3 uur opgehaald worden op het vliegveld. Maar ja, Afrika zou Afrika niet zijn als dit niet een half uur later is. No worries, just don't look at your watch! We worden door een taxi naar het vrijwilligershuis gebracht in Sea Point. We worden een beetje rondgeleid door de straten in de omgeving en we krijgen de gelegenheid om wat rond te lopen. We lopen langs de Atlantische Oceaan, zicht op de tafelberg. Even de toerist uithangen en foto's maken van het voetbalstadion waar de wereldkampioenschappen waren. Onderweg komen we een heel mooi park tegen wat het zeker waard is om er dooreen te lopen, het Green Point Park. Vanmiddag is gelukkig het zonnetje gaan schijnen, dus de temperatuur is aangenaam (in de zon). Verwarming is blijkbaar overbodig, in het vrijwilligershuis zit iedereen binnen in hun jas. Ik voel me niet echt op m'n plek hier, mama ook niet merk ik wel. Mama is natuurlijk veruit de oudste tussen alle 20 jarigen. We kijken 's avonds met z'n allen nog een film en gaan daarna slapen, benieuwd naar morgen!
